[Syrin]

Eg trur ikkje eg brukar mat som trøst, i så fall er det veldig ubevisst (og eg er i grunn eit lykkelig menneske som ikkje treng mykje trøst). Men når hausten kjem får eg sånn veldig ønske om å lage alsken gryter og heimelaga rettar. Det er ikkje fordi eg eller familien treng trøst, men fordi det er så veldig hyggelig.

Eg et nesten aldri aleine heller - når det skjer blir det gjerne veldig lite og veldig kjedelig mat.